مازلت اخاف

تائهه فى بحر الدموع
ضائعه فى غروب الشمس
تجهل ضوء القمر
تختفى فى حنايا الظلام
نائمه فى عالم الاحزان
ناسيه معنى الحنان
متذوقه طعم الحرمان
تعيش فى الاحلام
تنصت الى الاوهالم
تنظر الى السراب و تحن الى الاغراب
تحتاج احضان لتنام
تشتاق لقلب انسان
لتحتضن عالم النسيان
لتقرر الخروج من عالم الاحزان
و اين هذا الانسان فى دنيا بلا معنى و بلا امان
لا يمتلكها سوى القسوه تعشق معنى الجراح
تسعى لتنشر الاحزان فى كل مكان
دنيا مريضه لاتبحث عن دواء
تمد جذور الكذب
تتفرع اغصان الوهم
تطرح احزان والام
ترتوى بدموع الانسان

مازلت اخاف يوم تنطفىء الانوار
و تموت الاشجار و تذبل الاوراق
و تنتهى السعادهو تختفى الابتسامه ولا تجد مكان لتعيش
و مازلنا نمد فى صمتنا
نستسلم لاحزانناكما لو اننا بدون احساس او كيان
مازلنا فى اماكنا مع ان داخلنا يصرخ من الالم
لا نتقدم خطوه لا نحاول تصحيح اوضاعنا و لا نريد اخراجنا من عالم الاحزان
سنبقى هكذا بدون كيان ولا اراء
يملا الخوف قلوبنا و يعيش الياس فى مضاجعنا
و يسيطر علينا الحزن
اااااااااااااااااه ما اقساك ايها الزمان ................



مازلت اخاف يوم تنطفىء الانوار
و تسكن الانفاس و تتكاثف الاحزان
و تعلو الهموم و تهرب السعاده
و تختفى الابنسامه
و تبكى العيون



لكنى............
تعلمت ان اشق دموعى بابتسامتى
و ان ابتسم فى الوقت الذى ينتظرنى
فيه الاخرون ان ابكى

please reply
about my topic